زندگی را از سر سطر شروع باید کرد

زندگی بازی کودکانه است ، پاک و بی دغدغه، بی آلایش

زندگی آینه سفره هفت سین من است که در آن عید به رنگ عشق است.

زندگی آبی آبی است زلال و شفاف

باید انداخت در آن جسم و شنا باید کرد.

زندگی حوض پر آب و سمن است آبی اش باید کرد.

دست باید زد در آن دستها را پر زگل باید کرد.

لاجرم سیر نباید شد از آن

زندگی پنجره است، از دوسویش می توان او را دید.

شیشه اش جنس صفا هست و نگاهش به نماز

صدق و پاکیزگی و مهر و وفاست

زندگی تسبیح سبز مادر است ، دانه های عشق را باید انداخت در آن

زندگی فانوسی است در نگاه رهگذر ، راه باید پیمود ، سوز باید نوشید.

زندگی صندلی چوبی آن پیر بزرگ است ، که باید بوسید.

زندگی نقاشی است ، رنگ باید کردش

نفس گرم در آن باید کرد

رنگ آن بوی بهار است و نگاهش به چمن ، سبز و سبز و زیباست

زندگی لحظه آغاز سلام است ، گرم باید کردش، شست آن را زریا